April 10, 2008

De rijkdom voorbij................



Geachte Medebloggers,

Waar gaat het toch heen met ons we vergooien al onze rijkdommen tot de goedkoopste toe. Is dit nou wat we echt willen veel materieel en geen genegenheid.
Als ik om me heen kijk, dan zie ik dat de wereld zo langzamerhand aan het doordraaien en aan het verharden is. Alles draait nog om commercie en zoveel mogelijk winstbejag uit je personeel te knijpen. Nog geen 20 jaar terug werd je nog vriendelijk te woord gestaan door een mevrouw of een meneer als je ergens heen belde en in de winkel door de winkelman of door een winkelmeisje, bij de bakker door de bakkersvrouw, in het restaurant werd je bediend door een vriendelijke goed opgeleide kelner en achter de bar stond een goedlachse barman en ga zo maar door. Maar deze mensen zijn een zeldzaamheid geworden. Alles is zo uitgeknepen dat iedereen moet rennen of door een automaat vervangen is. En dat doet wel pijn want echte service bestaat bijna niet meer. Iedereen jaagt zich in het zweet voor een paar luizige centen en moet thuis vaak genoeg de eindjes aan elkaar knopen. Al had men niet veel er was een zekere compassie voor elkaar. Tegenwoordig loert de een nog jaloerser naar de ander alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. En als je het niet kan betalen, heb je gewoon pech gehad. Ook de liefde is commercieel geworden op Internet tilt het op van de spam en seks sites en ik las recentelijk een stuk over onze eigen Nederlandse jongeren. Maar is het dan nog wel echte liefde? Dat vraag ik me dan af. Het is toch te vreselijk voor woorden dat puber meisjes voor een Bacardi Breezer met een leeftijdgenoot sex hebben. Dat is toch geen liefde maar pure prostitutie. In mijn dagen moest je nog echt je best doen om een meisje te versieren. En als je dan eentje had versierd was er nog altijd een stukje van je opvoeding dat je in de weg stond. Pas na een tijdje werd het verkering en hadden de vlinders de overmacht. Je zweefde als het ware tussen hemel en aarde. Als je dan eindelijk met je meisje hand in hand over de kade flaneerde was je de rijkste man op aarde, ook al had je geen cent op zak. Je had het kostbaarste bezit in je hand en dat was, dat je haar hart had gewonnen. Dit soort liefde is niet in geld uit te drukken en geloof me het zal vast nog ergens bestaan. Het was in mijn ogen dan ook hartverscheurend dat mijn eerste echte liefde voorbij was. Ik had het gevoel dat alles wat ik had in klap kwijt was geraakt. Vele jaren later en na een paar minder heftige relaties vond ik dat de liefde een raar gevoel was met een bittere nasmaak. Tot ik op een dag mijn huidige echtgenote tegenkwam. Plotseling zweefde ik weer en mijn hart ging tekeer als een vurig wild briesend paard. Op dat moment was ik armer dan arm en leefde het leven meer dan mijn baan opbracht, maar ik was rijker dan ik dacht met deze mooie bloem in mijn hand. Het is tot op de dag van vandaag dat ze de passie in me doet ontbranden als een laaiend vuur. (mijn hart zit vol met brandplekken hierdoor.) Ik zweef tegenwoordig niet meer maar ik geniet er zichtbaar van als andere mannen naar haar lonken en mij met argus ogen observeren. Want ik mag nog altijd met mijn meisje, hand in hand over de kade flaneren. (Al heet de kade tegenwoordig boulevard) Tot besluit zeg ik nog dit: "Lieve meisjes droom je droom van de prins op het witte paard of iets dergelijks, en houd jezelf niet voor de gek. Zoek niet te heftig de liefde dient zich vanzelf aan. Als je hart eenmaal is gevangen zal je soms wel eens moeten knokken om te zorgen dat de band die je hebt niet breekt. Liefde overwint alles.

De Old Sailor,

No comments:

Post a Comment

Reageren mag......graag zelfs, maar houd het wel netjes.
Reactions are fine.....you are very welcome, but do not abuse the language

Talking and Writing

Dear Bloggers,   Why is it that some folks (such as myself and my daughter) talk so much? This visit, I am learning how I process throug...