Showing posts with label prins. Show all posts
Showing posts with label prins. Show all posts

April 28, 2008

De prins op het knappe witte paard



Geachte medebloggers,

Dit verhaal is speciaal voor de vrouwelijke lezers.

Eindelijk heb je hem dan gevonden de prins op het witte paard waar je altijd al van gedroomd hebt……………….
En dan na een maand vertoont hij gelijk al een paar mankementjes en ook het paard dat is niet helemaal goed. (Samen kreupelen jullie al door het leven)
Dus kortom prinsen op witte paarden zijn redelijk onbetrouwbaar.
Het is een beetje hetzelfde als de gladde jongen met de sportwagen.
Het ergste is denk ik nog wel dat je toekomstdroom een grote zeepbel is, en er niets van je gedroomde toekomst terechtkomt.

Mijn vrouw is denk ik hetzelfde overkomen, ze dacht dat ze de prins van haar dromen had gevonden.
Het heeft haar nooit aan iets ontbroken en ook liefde hoeft ze niet te kort te komen.
Toch was haar prins vroeger veel liever en veel spontaner. (Dit zijn haar woorden.)
Hoe zou dat toch komen?
Vroeger werd ik niet afgewezen of teleurgesteld.
En we hoefden nergens rekening mee te houden.
Er waren nog geen kinderen en we hadden het financieel nogal goed, verder waren we in de bloei van ons leven en we hadden bijna dagelijks seksuele avonturen. (Wat kan een man zich nog meer wensen.)

Nu zijn we beland in het Charles en Diana epistel daar waar het sprookje ophoudt te bestaan. Het is voor mij een groot dilemma aan het worden, ze zegt dat ze nog steeds veel van me houd maar laat daar absoluut veel te weinig van merken of zien.
De meest voorkomende excuses zijn:
Of de kinderen zijn wakker, of ze klaagt dat ze moe is en wil gaan slapen, maar eerst kijkt ze nog een half uurtje televisie.
Mijn toenaderingspogingen worden afgewezen.

Als ik eens de cirkel doorbreek en het komt tot de daad, dan ben ik te ruig of te haastig.
Ik krijg steeds meer moeite om mijzelf in het gareel te houden.
Soms vraag ik me af worden alle vrouwen met een eigen mening zo afstandelijk tegen hun man.
Er zijn er namelijk nog genoeg die hun man niet mogen tegenspreken in mijn ogen extreem ouderwets, maar ze bestaan nog steeds.

Ik zal nooit een Casanova worden en dat wil ik ook niet worden.
Maar ik begin steeds meer de mannen om mij heen te begrijpen.
Vroeger begreep ik mannen die er een vriendin op na hielden niet, of de midlife losers die buiten de deur hun genot zochten.
Het wordt me steeds duidelijker want als je wordt afgewezen dan ga je op een gegeven moment je heil ergens anders zoeken.
Thuis wordt alleen nog een begrip voor de buitenwereld.

Ik wil niemand kwetsen of verdacht maken, begrijp me niet verkeerd.
Maar het is toch wel een van de redenen waarom vele huwelijken tegenwoordig op de klippen lopen.
En in 90% van de gevallen is de man vreemdgegaan. (Mannen zijn wat minder handig in dit soort dingen te verbergen en met een geheim te leven.)
Hij wordt dan afgeschilderd als de slechterik.
Niemand vraagt naar de werkelijke reden hierachter.
Vooral vrouwen “geilen” erop om dit soort figuren volledig te veroordelen en de grond in te trappen.


Maar ligt de fout niet bij hun eigen geslacht?
Het is best lastig om een prins te blijven als je constant in het harnas wordt gejaagd.
Het witte paard is inmiddels ingeruild voor een familie auto en je zuur verdiende geld zit in een hypotheek verwerkt.
Het sprookjeshuwelijk bestaat nog steeds.
De eens zo knappe prins is omgebouwd tot een Assepoester figuur, die het af toe zwaar heeft te stellen met twee opgroeiende en af en toe lastige dwergen.
En als je dan thuis komt zit er af en toe een “heks” op de bank.
Ik zou dit toch graag zien veranderen en het brengen tot de laatste bladzijde van het sprookjesboek.

Het verhaal eindigt bijna altijd met “en ze leefden nog lang en gelukkig.” Dit zou ik het liefst afsluiten met mijn eigen termen “Leef het leven zolang het daar is, Bid voor minder ruzie, geef je laatste geld uit aan een stevige borrel en neuk of je leven er van afhangt.”

Old Sailor,

Talking and Writing

Dear Bloggers,   Why is it that some folks (such as myself and my daughter) talk so much? This visit, I am learning how I process throug...